Fons (87) is de langstzittende vrijwilliger bij de Nijmeegse Voedselbank

| Tessa van Erp

Fons Kroes (87) is de langstzittende vrijwilliger bij de Voedselbank in Nijmegen. Sinds jaar en dag zet hij zich in voor de Nijmegenaar die ondersteuning nodig heeft voor zijn levensonderhoud. Zelfs na een ongelukkige val wilde hij zo snel mogelijk weer aan de slag. “Ik ga door tot ik niet meer kan, maar dat zal dan een ander tegen me moeten zeggen.”

De Voedselbank kwam begin deze eeuw naar onze stad. Sinds 2005 kunnen Nijmegenaren die het nodig hebben wekelijks een voedselpakket ophalen. Zo strijdt de Voedselbank tegen armoede en voedselverspilling. Inmiddels zijn er in Nijmegen negen uitgiftepunten, van Nijmegen-noord tot Dukenburg, waar inwoners wekelijks terecht kunnen. 

We treffen vrijwilliger Fons bij Voorzieningenhart de Klif, het uitgiftepunt in Nijmegen-noord. Fons is een rasechte Nijmegenaar, geboren en getogen in de Houtlaan. Inmiddels woont hij al meer dan vijftig jaar vlakbij de Goffert. Of hij fan is van NEC? “Vroeger wel, maar ik ben er al heel lang niet meer geweest.” Wel heeft hij al 52 keer de Vierdaagse gelopen, wat hem een eervolle Gouden-Kruisdrager maakt.

Een paar jaar na de oprichting van de Nijmeegse Voedselbank sloot Fons zich aan als vrijwilliger. “Een buurtgenoot vroeg of ik mee wilde helpen.” Daar moest Fons wel even over nadenken. Als gepensioneerde brandweerman ging hij in die tijd nog vrijwel elke dag sporten met oud-collega’s. Uiteindelijk ging hij overstag. “Er waren te weinig vrijwilligers, ze konden niet aan mensen komen. Dat heeft me over de streep getrokken om een middag in de week te komen helpen.”

Voor de mensen

De bus besturen, bij bedrijven informeren of ze producten over hebben, kratten ophalen en sjouwen, begeleiden bij de uitgiftepunten; vijftien jaar later zet Fons zich maar liefst vier dagen met veel plezier in. Wat motiveert hem om meer dan de helft van de week in de weer te zijn voor de Voedselbank? “De mensen, dat is de belangrijkste reden. Met de vrijwilligers vormen we een ontzettende leuke vriendengroep. We gaan geregeld samen pannenkoeken eten of borrelen, het is altijd beregezellig. En je bouwt gaandeweg ook een band op met de bezoekers. Elke keer weer ga ik met een blij gevoel naar huis. Ik voel me een gelukkig mens dat ik op mijn leeftijd iets voor een ander kan doen.”

Door de tijd heen zag hij de Voedselbank alsmaar groeien. “We begonnen met een oud busje en één uitgiftepunt op de Tweede Walstraat met een kleine diepvries. Nu hebben we vier grote bussen en een grote vries- en koelcel.” Of hij trots is op wat de stichting de afgelopen jaren voor elkaar heeft gekregen met behulp van de inmiddels ruim 200 vrijwilligers. Fons heeft er een dubbel gevoel bij. “Ik ben zeker trots op wat we met zijn allen voor elkaar hebben gekregen en dat we zo Nijmegenaren die weinig te besteden hebben kunnen helpen. Aan de andere kant is het natuurlijk vervelend dat meer Nijmegenaren ons nodig hebben.”

Ongelukkig ten val

In april dit jaar was het flink schrikken voor Fons. Op zijn vaste ronde langs de Albert Heijn aan de Groenestraat kwam hij ongelukkig ten val. “Ik was kratten aan het sjouwen en viel over een drempel. Door het gewicht kon ik mezelf niet tegenhouden en viel ik op mijn hoofd.” Dat leidde tot een ziekenhuisopname van vijf dagen, meerdere hechtingen en een hersenschudding. Ondanks zijn val moest Fons er niet aan denken om te stoppen bij de Voedselbank. Na een paar weken ging hij weer aan de slag. “Mijn dochters zeiden, zou je dat nou wel doen pap? Maar ik wilde weer aan het werk. Onder de mensen zijn. Ik zit niet graag thuis. Mijn vrouw is vijf jaar geleden overleden. Ik blijf liever in de weer dan dat ik alleen thuis zit. Anders word je snel oud hoor.”

Warm onthaal

Overdonderd was Fons door het medeleven vanuit de Voedselbank na zijn ongeluk. “Mijn mede-vrijwilligers waren ontzettend begaan. Ik kreeg veel appjes en mensen kwamen thuis bij me langs.” En ook de bezoekers was Fons zijn afwezigheid zeker niet ontgaan. “Twee dames van het uitgiftepunt in Nijmegen-noord kwamen bij me op de koffie. Dat vond ik ontzettend leuk.”

Door zijn herstel mag Fons niet meer sjouwen en de bus besturen. Wel kan hij sinds kort weer helpen bij de uitgifte van de voedselpakketten. Bij zijn terugkeer op de woensdagen in Nijmegen-noord werd Fons warm onthaald. “Een aantal bezoekers omhelsden me. Zo blij waren ze dat ik weer terug was. Anderen kwamen naar me toe om te vragen hoe het met me ging. Die oprechte belangstelling, dat heeft me echt ontroerd.”

Hoe lang denkt Fons zich nog in te zetten voor de Voedselbank? “Tot ik het niet meer kan. Maar dat zal dan een ander tegen me moeten zeggen. Mijn dochters bijvoorbeeld, “pap, het is goed geweest”. Ik krijg zoveel terug voor mijn werk hier. Iedere dag weer vind ik het heerlijk om te doen, lekker bezig zijn en onder de mensen. Ik zou dat voor geen goud willen missen.” Na ons gesprek loopt Fons vanuit de kantine in de Klif weer terug naar de mobiele supermarkt, waar bezoekers zelf hun karretje mogen vullen. “Fijn dat je er weer bent Fons!” klinkt herhaaldelijk door de ruimte.

Ook vrijwilliger worden bij de voedselbank? Bekijk dan hier de vacatures! 

 

Fotografie: Lunya van Wunnik

Dit vind je misschien ook leuk...