Filmimpressie: The Room Next Door – urgent thema, licht van toon

| Luus Veeken

Gelauwerd Spaans regisseur Pedro Almodóvar, heeft met The Room Next Door – nu te zien in LUX – zijn eerste volledig Engelstalige film uitgebracht. De film behandelt het zware en urgente thema van de zelfgekozen dood, verpakt in een licht en toegankelijk jasje. Doorgewinterde actrices Tilda Swinton en Julianne Moore schitteren in de hoofdrollen, met een ragfijn samenspel dat de film draagt.

De film opent met een lange rij bezoekers in een boekwinkel wachtend op een gesigneerd exemplaar van Ingrids (Julianne Moore) nieuwste boek, getiteld "What are you going through?". Het boek gaat over de dood. Almodóvar valt met de deur in huis, ook de film gaat over de dood. Tijdens de signeersessie hoort Ingrid dat haar vroegere vriendin Martha (Tilda Swinton), die ze uit het oog verloren is, terminaal ziek is. Beide vrouwen delen een geschiedenis met dezelfde minnaar, de klimaatwetenschapper Damian (John Turturro). Ingrid besluit Martha in het ziekenhuis op te zoeken. De vrouwen hervinden elkaar aan Martha’s ziekbed en halen herinneringen op. Ingrid bezoekt haar vanaf dat moment regelmatig, ze voeren intense gesprekken over de naderende dood, en over Martha’s moeizame relatie met haar dochter.

Lot in eigen handen

Martha, van beroep oorlogsverslaggever, is een onafhankelijke vrouw, die zelf over haar lot wil beslissen. Ze is niet van plan de lijdensweg tot het ontluisterende einde te doorlopen. Als ze te horen krijgt dat de laatste optie, een experimentele behandeling, niet aanslaat, besluit ze haar lot in eigen handen te nemen en koopt een euthanasiepil via het dark web. Ze vraagt Ingrid om bij haar te blijven wanneer ze de pil inneemt – in the room next door. Ingrid twijfelt, ze vreest juridisch medeverantwoordelijk te worden voor Martha’s dood. Na veel wikken en wegen besluit zij toch haar vriendin in haar laatste uren bij te staan. 

Uitstekend acteerwerk, stijlvolle beelden

Tilda Swinton en Julianne Moore dragen de film met hun voortreffelijke spel. Swinton’s wat ijzige, androgyne verschijning en Moore’s innemende en supervrouwelijke uitstraling vormen een prachtig contrast. Almodóvar vangt hun emoties en wederzijdse genegenheid vaak in extreme close-ups, in gestileerde beelden die doen denken aan schilderijen van Edward Hopper. De beelden zijn geschilderd in optimistisch heldere kleuren en de gevoelige muziek van vaste componist Alberto Iglesias is eerder ingetogen opgewekt dan droefgeestig, subtiel bijdragend aan de lichte toon van de film. Ondanks het zware thema wordt het nergens larmoyant. Almodóvar weet het luchtig te houden met een vleugje melancholie, wat de film een extra laag geeft. Het urgente thema van de zelfgekozen dood wordt relativerend verpakt en vertolkt door een uitstekende cast.

Beslist gaan zien

The Room Next Door is een film die zeker veel mensen zal aanspreken. Op het Filmfestival van Venetië 2024 werd hij bekroond met de Gouden Leeuw. Toch haalt deze film niet helemaal het niveau van Almodóvar’s meesterwerken als Todo sobre mi Madre (1999), Hable con Ella (2002) en Volver (2006). Vooral het verhaal is minder sterk. De rol van Ingrid als schrijver komt nauwelijks tot uiting en minnaar Damian lijkt er wat bijgesleept. Wanneer Martha Ingrid vertelt dat ze als oorlogscorrespondent een verhaal heeft verzonnen – een doodzonde in de journalistiek – wordt dit getoond in een flashback die geforceerd aanvoelt en weinig toevoegt.

Maar desondanks, zeker gaan zien deze fraai vormgegeven boekverfilming, The Room Next Door.

Ben jij benieuwd naar de speeltijden van de film The Room Next Door in LUX? Check dan hun filmagenda.

Dit vind je misschien ook leuk...