Filmimpressie: Memory – een liefdevolle film met diepgang

Het geheugen is feilbaar: we weten het allemaal. Soms denk je je een gebeurtenis met zekerheid te herinneren, terwijl deze zich in werkelijkheid niet of heel anders blijkt te hebben voorgedaan. Zo kan een voorval compleet uit je geheugen zijn verdwenen, terwijl anderen uit je omgeving de gebeurtenis moeiteloos opdiepen. Of andersom, anderen herinneren het zich niet, maar jij weet het heel zeker. Het falen van het geheugen is een rode draad in de film Memory van regisseur Michel Franco. Een pijnlijk onderwerp, maar dankzij het ontroerende verhaal en fantastisch spel van de hoofdrollen Sylvia (Jessica Chastain) en Saul (Peter Sarsgaard) nergens larmoyant.

Getraumatiseerd en aan de drank

Sylvia slaat zich met moeite door het leven. Getraumatiseerd door gebeurtenissen in haar jeugd, raakte ze aan de drank. Die zwoer ze af met de komst van haar dochter Anna, dertien jaar geleden, maar een worsteling blijft het. Al dertien jaar lang maakt ze deel uit van een groep Anonieme Alcoholici (AA), die elkaar steunen om hun verslaving de baas te blijven. Sylvia werkt in een tehuis voor mensen met een beperking. Met haar dochter woont ze in niet bepaald de beste wijk van New York.

Beginnende Alzheimer

Op een reünie van haar oude school ontmoeten Sylvia en Saul elkaar. Sylvia is niet van hem gediend, maar Saul achtervolgt haar tot haar schrik tot aan haar voordeur. De volgende ochtend zit hij daar nog steeds, één hoopje ellende, in de regen. Sylvia kan het niet aanzien en gaat naar hem toe. Saul blijkt beginnende Alzheimer te hebben en is zich van geen kwaad bewust. Hij is een zachtaardig persoon, duidelijk afkomstig uit betere kringen. Zijn verontruste familie huurt Sylvia in om een oogje in het zeil te houden wanneer zijzelf niet bij hem kunnen zijn.

Het wordt meer dan een oogje in het zeil houden. Dolende zielen Sylvia en Saul vinden troost, affectie en geborgenheid bij elkaar. De film weet een liefdevol verhaal te vertellen zonder sentimenteel te worden of te vervallen in feel-good clichés. Een vleugje melodrama aan het einde is gezien de kracht van het geheel, gemakkelijk te vergeven.

IJzersterke eerste helft

Zeker de eerste helft van de film is ijzersterk. Als kijker word je het verhaal ingezogen. Je valt midden in Sylvia’s leven, al kijkend de fragmenten aan elkaar puzzelend. De film belicht een breed scala aan maatschappelijke thema’s – traumatische gebeurtenissen, paranoia, alcoholisme, Alzheimer, sociale ongelijkheid –, wat het soms wat overladen maakt. Toch slaagt de regisseur erin om een rode draad in het verhaal te behouden: een verhaal over een haast onmogelijke liefde.

Ben jij benieuwd naar de speeltijden van de film Memory in LUX? Check dan hun filmagenda.