Filmimpressie: Los Reyes del Mundo – Rauwe roadtrip met een magisch-realistisch randje
Het leven is hard voor straatjongens in grootstedelijk Colombia. In een gewelddadige en kansloze omgeving moeten ze zien te overleven. Ze zijn op zichzelf aangewezen, hebben alleen elkaar. In Los Reyes del Mundo (Koningen van de Wereld) van regisseur Laura Mora Ortega gaan vijf straatjongens uit de stad Medellín op pad naar een beter leven.
De film opent met de rauwe werkelijkheid van alledag in Medellín. Een groepje jongens slentert wat rond, stuit op een groepje rivalen en het wordt natuurlijk vechten, met machetes en al. Een drugsdealer roept: "verdwijn van m’n straathoek." De toon is gezet: een arm land, de jongens moeten het op straat zelf zien te rooien.
Dan, een witte schimmel, rustig staand, midden in de stad. Een symbool voor hoop? Het beeld van de schimmel loopt als een rode draad door de film – de schimmel komt verschillende keren voor. Telkens loopt hij weer weg: de hoop vervliegt.
Onvergetelijke tocht door overweldigende natuur
Rá, een weesjongen, heeft zich ontfermd over vier andere jongens die net als hij alleen in het leven staan. Ze zijn jonger dan hij; de jongste is een jaar of veertien. De overheid is bezig land terug te geven dat destijds door de junta in beslag was genomen. Rá ontvangt een document waaruit blijkt dat hij recht heeft op het stukje land van zijn grootmoeder, dat haar indertijd was afgepakt. Samen met zijn broer en drie kameraden gaat hij op weg om zijn bezit in handen te krijgen Dat is de start van een roadtrip van de vijf jongens, terug naar de plek waar Rá destijds met zijn moeder en oma woonde. Wat volgt is een onvergetelijke tocht door de overweldigende natuur van het Zuid-Amerikaanse land. Over bochtige wegen, langs mistige berghellingen, door velden en dwars door de jungle.
Je houdt je adem in
Ze hebben geen eigen vervoer of geld, dus klimmen ze behendig op langsrijdende vrachtwagens. Of ze laten zich op de fiets voorttrekken door een touw aan een vrachtwagen vast te maken. Bergafwaarts haken ze af, want dan gaan ze harder dan de vrachtwagen. Met duizelingwekkende snelheid en veel bravoure, als kijker houd je je adem in. De beelden etsen zich in je geheugen…onvergetelijk.
Buitenissige ambiances
Onderweg maken ze van alles mee, zetten ze her en der de boel op stelten en komen ze terecht in verschillende buitenissige ambiances aan de rafelranden van het Colombiaanse platteland. Een sjofel bordeel in een vervallen boerderij met oude, verlopen hoeren die zich de volgende ochtend zorgzame tantes voor de jongens betonen. IJzersterk. Of het stokoude echtpaar dat hen heel voorkomend en gastvrij ontvangt in hun zonderlinge stulpje. Je weet niet wat je ziet wanneer de camera hun huisje binnengaat. Verloedering en vergankelijkheid, beklemmend in één take opgenomen.
Je waant je in een roman van García Márquez
Soms wordt de film surrealistisch; werkelijkheid en fantasie lopen in elkaar over. Alsof je je waant je in een roman van Gabriel García Márquez, de grote Colombiaanse schrijver, die het magisch-realisme tot zijn handelsmerk maakte. Het bizarre, onmogelijke verbindt hij moeiteloos met het alledaagse. Vooral de scène in het sjofele bordeel lijkt zo afkomstig uit García Márquez' fantasiewereld, waar bordelen en hun markante bewoners immers ook zo’n wezenlijke rol spelen.
Als ieder ander slaapt, ben jij veilig
Zoals te verwachten in een gewelddadig en corrupt land als Colombia, is de roadtrip van de vrienden niet zonder gevaren en hindernissen. Ze ontmoeten weliswaar veel behulpzame en gastvrije mensen, maar racisme, bedrog, corruptie en geweld zijn ook nadrukkelijk aanwezig, zelfs binnen hun eigen groepje. Heel symbolisch cirkelen er aasgieren boven een dode metgezel, een verrader, die in een onderling gevecht gedood is.
Hun hoop op een beter leven wordt steeds weer de bodem ingeslagen. Aan het eind van de film verzucht een van hen: "Ik zou willen dat iedereen in slaap viel, behalve wij." Je ziet dan de jongens op een drijvend eiland in een rivier. Inderdaad, uit alle hoeken dreigt gevaar, dus alleen als ieder ander slaapt, ben jij veilig.
Fraai sounddesign
Het sounddesign is fraai. Soms verstomt het geluid van een scène en wordt het vervangen door achtergrondgeluid van donker brommende tonen - bijvoorbeeld bij de rit op een vrachtwagen - of door zware, elektronische, sterk vervormde tonen met een clipping effect - bijvoorbeeld bij de vlammen van een vuurstapel die de jongens hebben opgeworpen.
Excellente cast en camerawerk
Het camerawerk is prachtig, vaak dicht op de huid gefilmd, in een documentaireachtige stijl. Schokkerig en chaotisch in hectische situaties, betoverend en verleidelijk, soms zelfs meditatief, in betere tijden. De shots zijn mooi, de kleurtonen fraai en passend bij de sfeer van de film. Tel daarbij op de excellente cast – ook in werkelijkheid jongens van de straat – waarbij de vijf hoofdrolspelers in hun natuurlijk spel vooral zichzelf lijken te zijn en het geheel is een prachtige film, die je als kijker intens mee laat leven met het hartverscheurende verhaal van het groepje straatjongens op zoek naar een beter leven.