Naar main content

Contact: de voorstelling die een spiegel voorhoudt

| Myrthe Meines

Alledaags contact kan soms vermoeiend zijn, of lastig. Maar wat is contact eigenlijk? En hoe kan het dat mensen continu langs elkaar heen praten? Op 14, 16 en 21 juni mochten theaterliefhebbers de grijze spelonken van de Vasim betreden voor de voorstelling Contact, een productie van De Verspiegeling. Een hele bijzondere ervaring: de voorstelling vindt plaats in de oude werkplaats van de kunstzijdespinnerij Nyma.

Het publiek wordt eerst verzocht plaats te nemen in een opgezet cafeetje. Ook worden er stoffen maskers uitgereikt. Regisseur Elly Snip treedt de ruimte binnen en vertelt ons dat de maskers tegen het stof in de spelonken zijn. De ruimte is inderdaad stoffig: velen zetten hun masker op. Het is het gelukkig allemaal waard: de locatie en het gebruik hiervan is adembenemend. Blokken beton, trappen, deuropeningen: ze worden allemaal onderdeel van het decor.

Bijzondere verhoudingen

Zes toneelspelers bewegen zich door de ruimte alsof ze deze al jaren bezoeken. Een van deze toneelspelers, Frank van der Weele, vertelt mij dat hij een cursus bij Elly heeft gevolgd. Hij vindt het een geweldige ervaring om mee te doen aan het stuk, en geeft aan dat de spelers een hechte band met elkaar hebben. Dit is goed te merken: de spelers zijn goed op elkaar en op het publiek ingespeeld. Publiek en speler raken elkaar soms bijna aan. Regisseur Elly heeft de spelers zo goed mogelijk voorbereid op dat contact: “Ik bewoog me dan heel luidruchtig om de spelers heen. Die vonden dat soms heel irritant”, zegt ze.

Eenrichtingsverkeer

Het publiek heeft bij Contact de ruimte om zelf betekenis toe te kennen aan het stuk, maar er zit wel een duidelijke verhaallijn in. De voorstelling gaat over relaties, overspel, zwangerschapsillusie en alledaagse obstakels. Sommige delen zijn herkenbaar en ironisch, andere momenten sturen het publiek naar een bepaalde interpretatie. Contact wordt beschreven als een interactieve voorstelling. Het contact met het publiek blijkt helaas eenrichtingsverkeer: soms worden we gedwongen om dichtbij de spelers te komen, maar we hoeven niets te doen. Met andere woorden: soms voelde ik me net niet ongemakkelijk genoeg. Deze voorstelling is juist ideaal om het publiek uit zijn schulp te laten kruipen, waarmee je de werkelijke obstakels van contact bloot zou leggen.

Emotionele bagage

Er zijn vier menselijke personages, waarvan twee mannen en twee vrouwen. De gedachten van de mannen worden uitgebeeld door twee andere spelers. Dit lijkt misschien vaag, maar het publiek krijgt op deze manier een precies beeld van de beweegredenen van de personages. Zo ligt een stel in een vechtscheiding en besluit de vrouw haar man te verlaten, haar koffer is al gepakt. De vrouwen die de gedachten spelen laten zien wat de man en de vrouw eigenlijk willen zeggen, maar vanwege obstakels niet uitspreken. De koffer wordt heen en weer gesleept over de betonnen blokken. De koffer bevat niet alleen bagage van de vertrekkende vrouw, maar ook emotionele bagage: de scene gaat over de moeilijkheid van het loslaten.

Het stuk kon maar drie dagen in de Vasim spelen, en op zaterdag 22 en zondag 23 juni stond het gezelschap op Theater Avenue in Nijmegen. Elly heeft hiervoor veel moeten schrappen: het stuk mocht maar 30 minuten duren, terwijl het origineel meer dan een uur in beslag neemt. De regisseur geeft aan dat het stuk in reprise gaat; hopelijk weer de volledige versie in de spelonken van de Vasim en hopelijk met net zoveel overtuiging. Mocht dit het geval zijn: komt allen!

Foto's: Elly Snip

Dit vind je misschien ook leuk

Deze website gebruikt cookies

Deze website maakt gebruik van cookies (Functioneel, Analytisch, Marketing) die noodzakelijk zijn om de website zo goed mogelijk te laten functioneren. Door op accepteren te klikken, geef je aan hiermee akkoord te gaan.