Naar main content Logo Nijmegen Old City Young vibe (home)

Levendige boekpresentatie van Iris Vervoort over rouw en helen

| Juliette Huisman

Voor velen zijn rouw en de emoties die hierbij komen kijken vaak moeilijk in woorden uit te drukken. Toen Iris Vervoort haar moeder verloor aan kanker, waren het juist woorden die haar hielpen in dit proces van verdriet. In haar debuutgedichtenbundel Als ik Guus geheten had, uitgegeven onder de schrijversnaam Inez van der Vaan, deelt Iris haar reis door emoties van verdriet en woede, maar ook de onverwachte vreugde en de overvloed aan liefde. Afgelopen 15 november presenteerde ze haar debuutbundel aan een levendig publiek tijdens een uitverkochte releaseparty in De Meesterproef.

Vieren van het leven

De grote, kille en grijze zaal van De Meesterproef in de oude Honig Fabriek was gevuld met kunst, warmte en muziek. De persoonlijke toevoegingen zorgden voor een speciale atmosfeer. Zo hingen de kleurrijke schilderijen van de moeder van Iris aan de muren. Ook stonden er bakjes gevuld met een unieke combinatie van drop, pepernoten en sinaasappelsnippers, haar moeders favorieten. Het publiek bestond uit familie, vrienden en vreemdelingen die allemaal samen waren gekomen voor een avond vol leven en liefde.

Al stond rouw centraal, het was vanaf het eerste moment duidelijk dat er geen sombere sfeer hing. De avond, net als de gedichtenbundel, was een reis van verdriet naar hoop, van stilte naar woorden. Er was evenveel gelach als tranen. Het leven mag gevierd worden, dat was zeker.

Simon Mamahit, stadsdichter van Nijmegen en gespreksleider deze avond, zorgde samen met Iris voor zowel diepgang als humor. Hun verhaal werd afgewisseld met en tot leven gebracht door de muzikale optredens van Wouter van der Camp, Myra Pilar, Godelieve Meijers, Chris Cave en Barry van den Ende. De avond werd afgesloten met een drankje, een dansje en heel veel dankbaarheid.

Speciale en moeilijke tijd

De dag dat je debuutbundel wordt uitgebracht, is voor elke dichter speciaal, maar voor Inez heeft de datum een dubbele betekenis. Het uitkomen van de gedichtenbundel viel op 11 november, precies vijf jaar na het overlijden van haar moeder. De releaseparty was gepland op dezelfde datum als de crematie.

Dit was een heel bewuste keuze van Iris, die haar handen uit de mouwen heeft gestoken om alles op tijd klaar te hebben. Na het overlijden van haar moeder moest Inez eerst een stapje terugnemen. “Wees zacht voor jezelf,” had haar moeder haar verteld en dit is Inez echt bijgebleven. Ze heeft daarom ook de tijd genomen om te helen, om bij zichzelf te kunnen blijven. Door het schrijven van haar gedichten is dit haar gelukt. Ook zei haar moeder altijd “neem de tijd,” maar Iris wist dat de tijd gekomen was om het nú te doen.

Faalangst

Het écht doen was niet altijd makkelijk voor Iris. Al sinds haar jeugd heeft ze last gehad van faalangst. Iris begint de avond in het publiek, vooraan, met haar rug naar iedereen toe. Ze vertelt over haar angsten en over hoe eng ze het vindt om hier te zijn, voor een publiek. “Maar ik wil dit gewoon doen, ik wil hier gewoon zijn,” zegt ze ook.

Tijdens het gesprek met Simon vertelt ze verder over hoe moeilijk ze het hierdoor heeft gehad. Op school wilde ze haar examens ook het liefst alleen doen, zodat niemand haar kon zien. Jaren later zit ze trots voor een publiek om door haar poëzie haar diepste emoties en gedachten te delen.

'Als ik Guus geheten had'

Door de avond heen droeg Iris verschillende van haar gedichten voor. Hierin reflecteerde ze op de moeilijke maar ook hechte relatie met haar moeder. Ze besprak de tegenslagen, de teleurstellingen en het verdriet, maar ook haar liefde voor haar gezin, de onverwachte momenten van blijdschap en de mooie tijd die ze samen hebben mogen delen.

De bundel is opgebouwd uit twee delen. Het eerste deel heeft ze geschreven het jaar voor het overlijden van haar moeder, en het tweede deel gaat over het jaar na haar overlijden. Met behulp van de seizoenen navigeert ze door alle gebeurtenissen van deze tijd.

De vraag waarom de gedichtenbundel Als ik Guus geheten had heet, beantwoordt Iris eerst met een klein lachje. Het antwoord daarop is te vinden in het laatste gedicht in de bundel, dus daarvoor moet je het eerst lezen, grapt ze. “Dankjewel, mama,” zegt Iris tenslotte, “dat ik het leven mag vieren.”

Bestel hier de gedichtenbundel 'Als ik Guus geheten had' van Inez van der Vaan.

 

Fotografie: Adriënne Wildeman

Dit vind je misschien ook leuk...

Geschreven door: Juliette Huisman Bekijk profiel
Terug

Deze website gebruikt cookies

Deze website maakt gebruik van cookies (Functioneel, Analytisch, Marketing) die noodzakelijk zijn om de website zo goed mogelijk te laten functioneren. Door op accepteren te klikken, geef je aan hiermee akkoord te gaan.

Ik wil mijn cookies handmatig instellen