Naar main content Logo Nijmegen Old City Young vibe (home)

Filmimpressie: Kinds of Kindness - opnieuw een mooie prestatie van Lanthimos

| Luus Veeken

Donderdag 4 juli 2024 ging in filmhuis LUX de film Kinds of Kindness van de gevierde Griekse regisseur Yorgos Lanthimos in première. Nog maar een half jaar na zijn succesvolle film Poor Things (vier Oscars) alweer een nieuwe Lanthimos? Kan dat wat zijn? Nou en of. Een echte Lanthimos: humoristisch, absurd, sinister. Dat alles in fraaie beelden en geraffineerde dialogen, gedragen door geweldige acteurs

Drieluik

Kinds of Kindness is een drieluik met drie afzonderlijke verhalen, gespeeld door steeds dezelfde  – fantastische – filmcast (onder anderen Emma Stone, Jesse Plemons en Willem Dafoe). De rode draad door de drie verhalen is controle over anderen– vooral dierbaren. Een spel van dominantie en onderwerping met verlies van identiteit tot gevolg. Zelfopoffering in ruil voor genegenheid/vertrouwen/liefde – zelfopoffering tot en met lichamelijke zelfdestructie.

Het eerste verhaal van het drieluik, The death of R.M.F., verhaalt over de afhankelijkheidsrelatie tussen de ziekelijk volgzame Robert (Jesse Plemons) en zijn dominante baas Raymond (Willem Dafoe). Raymond bepaalt alles, ook Roberts privéleven. Hoe laat hij ’s ochtends opstaat, wat hij eet als ontbijt, welk boek hij leest, wanneer hij seks heeft met zijn vrouw (Emma Stone), you name it, Raymond bepaalt het. En Robert wil niet anders. Wanneer baas Raymond onverhoopt de relatie met hem verbreekt heeft Robert er alles voor over om weer bij hem in het gevlei te komen. Dat hij daarbij ver over zijn eigen grenzen gaat, neemt hij op de koop toe.

In het tweede verhaal, R.M.F. is flying, is Liz, de vrouw des huizes (Emma Stone) vermist geraakt op zee. Haar partner, politieagent Daniel, is diep verontrust. Uiteindelijk wordt ze levend aangetroffen en kan ze na een korte ziekenhuisopname weer naar huis. Daar raakt Daniel er steeds meer van overtuigd dat het niet Liz maar een ander is, een indringer in zijn leven. Wat ze ook zegt of doet, het maakt allemaal niets uit en met steeds absurdere eisen gaat hij op de proef stellen. En Liz …, die geeft toe, hoe vernietigend dat voor haarzelf ook is. Ze offert zichzelf letterlijk volledig op in ruil voor zijn genegenheid.

In het derde deel van het drieluik, R.M.F eats a sandwich, draait het om Emily (Emma Stone), een vrouw die in een sekte beland is. Ze moet voor de groep op zoek naar een persoon met een speciale gave: doden tot leven wekken. Hoewel het sekteleven Emily’s persoonlijke leven verwoest – ze mag man en kind niet langer zien – kiest ze er toch voor. Wanneer ze haar gezin tegen de voorwaarden in toch opzoekt, wordt ze uit de sekte verbannen. Om er weer te mogen terugkeren, wijdt zij zich met hernieuwde kracht aan de onmogelijke opdracht een persoon met de speciale gave te vinden. Dat zij daar uiteindelijk in slaagt hoeft niet te verbazen. Bij deze regisseur is immers alles mogelijk. Heel verrassend is de wrange twist die Lanthimos eraan geeft.

Echte Lanthimos

Kinds of Kindness is een echte Lanthimos. De lijn tussen normaliteit en gekte is uiterst dun. Personages die op het eerste gezicht vrij normaal lijken, hebben tegelijkertijd een ondefinieerbare vreemdheid over zich. Alledaagse situaties en surrealistische wendingen wisselen abrupt af: je loopt rond in een vertrouwde wereld die plots omslaat in het tegendeel.

Stelselmatig is er gefilmd vanuit een laag camerastandpunt, met als gevolg een intimiderende sfeer, passend bij het spel van dominantie en onderwerping. Hierdoor zit je als toeschouwer niet zozeer naar een verhaal te kijken, maar krijg je het gevoel zelf deel uit te maken van allerlei ongemakkelijke situaties. Meteen al in de openingsscene wordt je de scene in getrokken. De muziek bij het beeld van een auto die een oprit oprijdt gaat over van achtergrondmuziek naar muziek die duidelijk uit de autoradio komt. In gedachten wacht je al op het uitschakelen van de radio en het uitstappen van de chauffeur.

Lust voor oog en oor

Met Kind of Kindness heeft Lanthimos weer een mooie prestatie geleverd. De film is een lust voor oog en oor, tenminste voor mensen die zich niet van hun stuk laten brengen door de absurde humor en bestand zijn tegen wreedheid. Want gruwelijk is het soms wel. Het is een lange film, twee uur en drie kwartier. Doordat het drie afzonderlijke verhalen zijn heeft de lengte mij niet gehinderd, al vond ik het laatste deel wel wat lang en chaotischer dan nodig.

Rest noch een laatste vraag. Hoe de titel te interpreteren? Het is allemaal allesbehalve vriendelijk, zou je zo zeggen. Maar je kunt de titel ook anders uitleggen: voor een volgzaam iemand niets fijner dan duidelijke missieven, ook kinds of kindness dus. Wie zal het zeggen? Ambiguïteit troef in deze Lanthimos!

Ben jij benieuwd naar de speeltijden van de film Kinds of Kindness in LUX? Check dan hun filmagenda.

Dit vind je misschien ook leuk...

Geschreven door: Luus Veeken Bekijk profiel
Terug

Deze website gebruikt cookies

Deze website maakt gebruik van cookies (Functioneel, Analytisch, Marketing) die noodzakelijk zijn om de website zo goed mogelijk te laten functioneren. Door op accepteren te klikken, geef je aan hiermee akkoord te gaan.

Ik wil mijn cookies handmatig instellen