Naar main content Logo Nijmegen Old City Young vibe (home)

4Daagse 2024: redacteuren Noa en Frank liepen mee

| Noa de Zeeuw

Van dinsdag 16 juli tot en met vrijdag 19 juli vond de 4Daagse weer plaats in Nijmegen! Onze redacteur Noa en fotograaf Frank liepen mee en brachten dagelijks verslag uit voor IntoNijmegen, waarbij ze de sfeer, bijzondere momenten en inspirerende verhalen van medewandelaars vastlegden.

Dag 1: dinsdag

Het is de eerste dag van de 4Daagse: Blauwe Dinsdag, de dag van Elst. Op de Wedren, waar de route elke dag start, heerst er een gecontroleerde chaos. Ondanks het vroege tijdstip is het druk. Lopers staan in lange rijen klaar voor het startpunt, dat om 05:00 open gaat voor de mensen die 40 km lopen. De 50 km kon al een uur geleden starten en de 30 km start een uur later. De laatste kopjes koffie worden gehaald, veters worden een extra keer gestrikt en hier en daar wisselt men nog een tip uit om blaren te voorkomen.

Wanneer we zijn gestart, worden we traditiegetrouw uitgezwaaid door stappers die het nachtleven zijn ingedoken. Met een blikje bier in de ene hand en een sigaret in de andere zingen ze ons toe: “We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal!"

©Frank van Raaij

 

Op de Waalbrug worden we begroet door een prachtige zonsopgang die de weg oranje kleurt. Het echte feest begint wanneer we in Oosterhout aankomen. Dat het vroeg in de ochtend is, lijkt de Oosterhouters niet te deren: met luide muziek en gejuich worden we onthaald. Ook in de volgende dorpen staan de inwoners klaar. Er worden plakjes komkommer, snoepgoed en zoute stengels uitgedeeld om ons op de been te houden. Kinderen langs de weg, vaak in pyjama, geven ons enthousiast high fives. Zo vliegen de kilometers voorbij.

Halverwege de route heet Elst ons welkom met blauwe slingers, straatorkesten en Nijmeegs burgemeester Hubert Bruls. Regelmatig hoor je ervaren lopers zeggen: “Je wordt tijdens de Vierdaagse gedragen door het publiek." En dat is hier te merken. Na zoveel uur lopen geeft het tumult in Elst nieuwe energie. Vanaf de straatkant worden we bedolven onder het eten, water en uiteraard nog meer high fives. Er zijn zelfs mensen die free hugs aanbieden.

©Frank van Raaij

 

Op de weg terug beginnen de eerste pijntjes zich her en der te manifesteren. Ook de hitte begint zijn tol te eisen: hoe later het wordt, hoe warmer. We bestrijden dit alles met water, zonnebrand en ORS - een mengsel van zout en druivensuiker dat je oplost in water. Als we Lent bereiken en we de Waalbrug in de verte kunnen zien, is het einde van de dag in zicht. Aan een van de huizen hangt een spandoek met daarop de tekst (vrij vertaald): 'Niet iedereen wordt zo begroet na vier dagen lopen. Vluchtelingen, wees welkom!' Een treffende afsluitende gedachte voor vandaag.

  • ©Frank van Raaij

     

  • ©Frank van Raaij
  • ©Frank van Raaij

Dag 2: woensdag

De dag van Wijchen staat beter bekend als Roze Woensdag. Op deze dag wordt er extra aandacht besteed aan de LHBTQI+ gemeenschap. Om je support uit te spreken, kun je een roze accent aan je wandeloutfit toevoegen. En die support is vandaag te zien op de Wedren, die bijna volledig roze is gekleurd.

We lopen vandaag door het Land van Maas en Waal. Het gelijknamige nummer van Boudewijn de Groot klinkt door menig speaker in de dorpen die we passeren. Ook 'Zoet, Zout, Zuur' van Robert van Hemert en 'Links Rechts' van Snollebollekes doen het goed. Na zeventien keer raken we de tel kwijt: dat deze nummers deze editie van de Vierdaagse kenmerken is duidelijk.

Het is feest wanneer we in Wijchen aankomen. Er zijn jonge en oude DJ’s die ons van muziek voorzien. De dweilorkesten hebben ook vandaag hun weg naar de route gevonden. En de toeschouwers staan wederom langs de weg gekluisterd. Doordat we zo vroeg starten met lopen, raak je elk besef van tijd kwijt. Elf uur ‘s ochtends voelt soms als drie uur ‘s middags. Daarom kijken we er ook niet gek van op dat er op dit tijdstip mensen aan hun eerste, of misschien wel vijfde, biertje zitten.

We zien roze tenten, slingers en tafels. Bands die in roze outfit op roze instrumenten spelen. Regenboogvlaggen wapperen naast de Vierdaagse vlag in de wind. En het publiek juicht ons weer toe. Vandaag hebben we dat misschien wel extra nodig. Het is een pittige dag. Elk jaar vallen er op deze tweede dag van de 4Daagse de meeste lopers uit. Dit jaar is dat niet anders: we moeten helaas afscheid nemen van 1.466 mensen. Toch weten 43.160 deelnemers de finish te halen.

In ons geval gaat dat niet zonder slag of stoot. Door verkeerd preventief te tapen, de hitte en het lange lopen spelen blaren, warmte-allergie en pijnlijke gewrichten op. Gelukkig kunnen we daarvoor terecht bij een geweldig team van vrijwilligers. Bij de blarenpoli van het Rode Kruis worden elke dag honderden lopers behandeld. En de EHBO staat klaar voor al je blessures en andere medische vragen. Met daarbij altijd de gedachtegang: we gaan samen proberen om je deze Vierdaagse uit te laten lopen. Tegen een vergoeding zijn er ook ontspanningsmassages mogelijk. Iedereen begroet je met een glimlach en stelt je gerust. Zonder vrijwilligers is de Vierdaagse niet mogelijk. Dat wordt op zo’n dag als vandaag nog duidelijker.

  • ©Frank van Raaij
  • ©Frank van Raaij
  • ©Frank van Raaij
  • ©Frank van Raaij
  • ©Frank van Raaij
  • ©Frank van Raaij

Dag 3: donderdag

We zijn gewaarschuwd voor vandaag: de dag van Groesbeek, Groene Donderdag. Dat komt omdat we de Zevenheuvelen trotseren op het laatste stuk van de route. Deze beruchte heuvels schijnen een behoorlijke impact te maken op de knieën en je kuiten. Maar ook wordt gezegd dat deze route de mooiste weg van de vier dagen is. En dat blijkt niet gelogen. We lopen dwars door de natuur: langs wijngaarden, water en bossen. Lopers trekken regelmatig hun telefoon uit hun broekzak om foto’s te maken. De vele bomen beschermen ons tegen de zon: het is vandaag meer dan 30 graden.

©Frank van Raaij

 

Wanneer de Zevenheuvelen in zicht zijn, vertelt een wandelaar ons dat deze naam misleidend is: eigenlijk hoeven we maar zes heuvels op te lopen. Met deze troostende gedachte trotseren we de hoogtes. Water drinken, zonnebrand smeren, pijnstilling nemen, koolhydraten eten, drie minuten liggen met de benen omhoog, pet natmaken. Het lijkt een eindeloze herhaling te zijn van deze stappen. Maar toch komt daar Nijmegen in zicht. In Oost is het een drukte van jewelste. De Dommer van Poldersveldtweg heeft een leuk extraatje voor ons in petto. Hier is het 'Witte Dommerdag', geïnspireerd door dancefeest Sensation White. De straat én supporters zijn wit gekleurd. Een paar straten verderop kleuren de versiering en outfits rood. Jong en oud moedigen ons aan. We krijgen een biertje aangereikt van de ene, de eeuwige plakjes komkommer van de ander. Zo worden we weer gedragen door het publiek, tot aan de Wedren. Op naar de laatste dag!

  • ©Frank van Raaij

  • ©Frank van Raaij

  • ©Frank van Raaij

Dag 4: vrijdag

Het vroege opstaan, de weinige slaap en de grote inspanning beginnen erin te hakken. Maar dat houdt ons niet tegen: vandaag lopen we uit. 'Op karakter!' zeggen we tegen elkaar. Oranje Vrijdag, de Dag van Cuijk, is dit jaar niet hetzelfde als anders. Door de verwachte hitte, met temperaturen die op het asfalt boven de 40 graden kunnen reiken, zijn alle routes ingekort. Jammer voor Cuijk: alleen de lopers die oorspronkelijk 50 km liepen komen nu door het dorp heen. Toch lijken de inwoners vastbesloten om ons aan te moedigen. In verschillende dorpen die we passeren komen we hen tegen met plaatsnaamborden en kartonnen bordjes waar ‘Cuijk’ opgeschreven staat. Dat is pas toewijding!

©Henk Beenen

 

Tegen het begin van de middag bereiken we de weg waar we het meest naar hebben uitgekeken: Via Gladiola. Het is een grote chaos. Lopers lopen met een glimlach, bossen gladiolen en koude blikjes bier of flessen champagne de laatste kilometers. Het publiek staat rijen dik te juichen, zingen en klappen. Familieleden en vrienden uit het hele land hebben een plekje aan de zijkant bemachtigd om traditiegetrouw gladiolen cadeau te doen. Ze hebben spandoeken vol bemoedigende leuzen bij zich. Het Vierdaagselied ‘De mooiste van het jaar’ klinkt overal: “Echte lopers stappen niet en echte stappers lopen niet!”

Zo vliegen de laatste kilometers en de tijd voorbij. Het begeerde kruisje kan worden opgehaald op de Wedren. Wie nog energie overheeft, waagt zich in het feestgedruis. Anderen kunnen met een gerust hart naar huis. Het zit erop!

Noa en haar vriendinnen na het uitlopen van de 4Daagse.

 

Volgend jaar vindt de 4Daagse plaats van 15 t/m 18 juli. Hou voor updates en inschrijvingsmogelijkheden de website van de 4Daagse in de gaten. 

 

Fotografie: Frank van Raaij en Henk Beenen

Dit vind je misschien ook leuk

Geschreven door: Noa de Zeeuw Bekijk profiel
Terug

Deze website gebruikt cookies

Deze website maakt gebruik van cookies (Functioneel, Analytisch, Marketing) die noodzakelijk zijn om de website zo goed mogelijk te laten functioneren. Door op accepteren te klikken, geef je aan hiermee akkoord te gaan.

Ik wil mijn cookies handmatig instellen