Filmimpressie: All We Imagine as Light – Overrompelende film over vrouwen in alledaags India

| Luus Veeken

De film All We Imagine as Light opent met overrompelende beelden van de miljoenstad Mumbai. Vanuit een rijdende auto doorkruisen we de stad. Een adembenemend blik op het chaotische straatleven van de Indiase metropool. Vervallen flatgebouwen naast moderne woontorens, overvolle straten met een wirwar aan mensen, bussen, fietsers, motoren en toeterende auto’s. Langs de straten winkeltjes, eethuisjes, handel, grote balen rijst, groenten, fruit, kleding, huisraad en rommel. Anonieme stemmen maken de kijker deelgenoot van de gedachten en dromen van willekeurige mensen op straat. Een nieuwsgierig makende sfeertekening.​ De film is nu te zien in LUX

Getrouwd en verbitterd 

Na deze – haast documentaire – rit krijgt de camera een vrouw in een trein in beeld, Prahba ( Kani Kusruti), op weg naar haar werk als hoofdverpleegster in een ziekenhuis. Prahba is getrouwd en verbitterd, haar man is naar Duitsland vertrokken voor werk. Al een jaar lang heeft ze niets meer van hem gehoord. De dokter die naar haar hand dingt, wijst ze resoluut af. Ze is immers al getrouwd. 

Ze deelt een piepklein armzalig appartementje met de jonge verpleegster Anu (Divya Prahba), de tweede hoofdpersoon in de film. Wanneer Prahba een pakket thuisgestuurd krijgt van een onbekende afzender en er een trendy rijstkoker uitkomt roept Anu enthousiast uit: “Zo internationaal!” ‘s Nachts omhelst ze de rijstkoker als een geliefde.

Onmogelijke liefde

In het ziekenhuis zit Anu achter de balie. Wanneer een jonge vrouw die al drie kinderen heeft  zegt “Ik hoor dat je een premie krijgt als je….”, begrijpt Anu het meteen en maakt een knipbeweging met twee vingers. De bezoeker is opgelucht dat verdere uitleg niet nodig is. De opstandige Anu heeft een geheime liefde, Shiaz, een moslimjongen. Dat kan natuurlijk niet, in haar Hindoe-omgeving. Haar familie probeert haar aan een man uit eigen kringen uit te huwelijken en stuurt voortdurend Tinderfoto’s met patserige bio’s door.

Niet de juiste papieren

De derde hoofdpersoon is Parvaty (Chhaya Kadam), een oudere vrouw die als kok werkzaam is in het ziekenhuis. Haar echtgenoot is onlangs overleden en de huisbaas dreigt haar haar huis uit te zetten. Het wrakke  flatgebouw wil hij afbreken om te vervangen door winstgevender  appartementen voor de happy few. Mumbai in de vaart der volkeren. Arme Parvaty, ze beschikt niet over de juiste papieren om haar recht op de woning aan te tonen.

Sombere beelden weerspiegelen lotsbestemming

De drie vrouwen, de verbitterde Prahba, rebelse Anu en beklagenswaardige Parvaty verpersoonlijken het niet te benijden lot van veel Indiase vrouwen. Een ondergeschikte positie en gevangen in tradities als een gearrangeerd huwelijk. De sombere beelden van, vooral nachtelijk, Mumbai weerspiegelen hun bittere lotsbestemming: voortdurend verkeerslawaai, mensenmassa’s, donkere luchten, windvlagen, slagregens en natte straten – de natte moesson teistert de stad. 

De hemel breekt open

Dan kantelt het verhaal. Parvaty besluit terug te gaan naar haar geboortedorp. Prahba en Anu gaan met haar mee om haar te helpen spullen over te brengen en moreel bij te staan. De beelden van het sombere, nachtelijke Mumbai worden verruild voor de lichte uitstraling van Parvaty’s gemoedelijke geboortedorpje aan zee, waar de tijd heeft stilgestaan. De hemel breekt open, zowel letterlijk als figuurlijk. Parvaty is een trotse vrouw die elke hulp afwijst; ontevreden in Mumbai, op haar plaats in haar dorp. De jonge Anu verzet zich tegen de traditionele sociale eisen en geeft niet toe aan de opdringerige wensen van haar familie. Prahba verliest zich voor de laatste maal in haar verlangen naar haar trouweloze echtgenoot. 

Deels onder de radar

In een interview vertelt regisseur Payal Kapadia dat het nogal duur is om in Mumbai te filmen. Daarom is met twee typen camera's gefilmd. De hoofdcamera werd gebruikt voor de plaatsen waar toestemming voor was. En voor plekken waarvoor ze geen toestemming hadden is een kleinere kwaliteitscamera gebruikt, voorwendend dat ze daar waren om locaties te verkennen.

Haast documentair

Cinematografisch is de film magnifiek. Geen gebruikelijke filmsetbeelden, maar haast documentair gefilmd. Niet zo vreemd, Payal Kapadia begon haar regie-carrière met documentaires. All We Image as Light is haar eerste speelfilm. Ze kreeg er de Grand Prix van het Filmfestival van Cannes voor.

Naturel en overtuigend

De cast is naturel en overtuigt: Prabha ingetogen, Anu rebels, impulsief, Parvaty zich bewust van haar nederige positie. In hetzelfde interview vertelt regisseur Payal Kapadia dat ze zich tijdens het eerste montageproces realiseerde hoe sterk de band tussen de drie hoofdrolspeelsters was. In het tweede deel van de film, in Parvaty’s dorp, laat ze de personages daarom meer tijd samen door brengen.

Prabha, Anu en Parvaty hebben het in Mumbai als alleenstaande vrouwen niet gemakkelijk. In Parvaty’s geboortedorp aangekomen maken ze hun eigen keuzen en bespeuren ze licht in de duisternis. Een troostrijk einde van deze magnifieke film.

Ben jij benieuwd naar de speeltijden van de film All We Imagine as Light in LUX? Check dan hun filmagenda.

Dit vind je misschien ook leuk...