Ommetje Wolfskuil

Een wijk vol verhalen. Je loopt door een levendige volkswijk vol kleurrijke historie. Het complete ommetje is 3,6 kilometer lang.

Onderweg kom je langs:

De Abibakr moskee
De Abibakr moskeeis de grootste moskee van Nijmegen. Ruim 400 gezinnen zijn lid van deze moskee, die in 1985 is gesticht. Op de jaarlijkse open dag is iedereen welkom. Moslim of geen
moslim. Je kunt er terecht voor gebed en dialoog, maar bijvoorbeeld ook voor lessen voor dames en heren. 

Fuchsiastraat
De oude Café Zaal op de hoek heette in de jaren 50 In den Ossenkop, vanwege het paard dat ernaast stond te kijken met zijn hoofd over de halve deur. Er tegenover stond NIJCROFA, de Nijmeegse croquettenfabriek van slagerij Groothuis. Aan de overkant zie je hobbycentrum de Nonnendaal. Als deelnemer kun je hier met of zonder begeleiding aan je hobby werken, met gratis gebruik van gereedschap en machines.

Voormalige schoenenfabriek Swift
In het markante gebouw aan de Fuchsiastraat was tot 1978 het atelier van schoenenfabriek Swift gevestigd. In de jaren 50 liep één op de vijf Nederlanders op Nijmeegse schoenen. Bij Swift, Nimco, Robinson, Nijma en Femina werkten 2000 mensen die jaarlijks 3 miljoen paar schoenen maakten. Op de plek van de Bruna stond vroeger de aardewerkfabriek Oud Delft. Op vrijdagmiddag kon je daar afgekeurde partijen kopen.

Voormalige Ericaplein
1925 werden de eerst woningbouwwoningen rond het inmiddels verdwenen Ericaplein (kruising Distelstraat en Varenstraat) opgeleverd. Over zandweg de Graafseweg liepen colonnes gezinnen uit de benedenstad om de – voor die tijd – riante woningen in te trekken. Bewoners kochten etenswaren in het winkeltje van Ootje Bender, aan het oude Ericaplein. In de avond werd haar voorkamer gebruikt als café. Na de oorlog werd de Ericastraat landelijk nieuws na een enorme gasexplosie bij de familie van Well, die bekend was om haar meer dan 15 kinderen. De Ericastraat is in 2004 gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw.

Wolfskuil
De hoogteverschillen in de wijk zijn te danken aan de stuwwal, ontstaan tijdens de een na laatste ijstijd. Veel straten lopen op de plek waar vroeger het water de berg afliep, richting
Molenweg. Eeuwenlang gebruikten de boeren van Hees de kuil om wolven in te jagen en te doden. Vanuit de wieken van de looimolen speurde de molenaar naar wolven. Zag hij er
één dan blies hij op een hoorn die de gemeente hem had gegeven en dan kwamen de boeren uit Hees gewapend met dorsvlegels en hooivorken om de wolf te vangen of doden.
Op 12 augustus 1800 werd in de Wolfskuil de laatste wilde inheemse wolf afgemaakt.

Looimolen
Vroeger was het landschap hier leeg en overzichtelijk. Mauritz de Bruyn en Jan Broesterhuysen kregen voor de looimolen van het stadsbestuur het windrecht cadeau. De molen maalde looimiddel uit eikenschors. Vermengd met urine kreeg je het stinkende ‘run’. Daarmee kun je van dierenhuiden leer maken en dat noem je leerlooien. Sinds de bouw in 1758 is de molen vier maal afgebrand. Nu is het een prachtige korenmolen met een vlucht van 25,60 meter.

Dierenweide Kobus
Dierenweide Kobus is vernoemd naar Cobus Hendriks (1946-1986). Cobus was de beheerder van het oude hoger gelegen clubhuis. Hij was er van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Toen
hij op een dag een hangbuikzwijn kreeg van een vriend, zette hij die in de wei naast het gebouw. Andere dieren volgden en Dierenweide Kobus was geboren. Tijdens een protest tegen bezuinigingen op het clubhuis zette hij een paard in de hal van het stadhuis. Het was de tijd van de carnavalskraker ‘Er staat een paard in de gang’.

De Hoedberg
Halverwege de 15e eeuw was de top van de Hoedberg het decor van vele executies. Misdadigers werden hier onthoofd, opgehangen of geradbraakt. Na een ophanging bleven de lichamen nog een tijdje hangen om anderen af te schrikken. Daarna werden ze de berg afgerold naar de Vuilniskuilscheweg of de andere kant op. Daar heeft Bottendaal haar naam aan te danken. Nadat de Fransen in 1672 Nijmegen hadden veroverd, bouwden ze hun luxe hoofdkwartier op deze heuvel bij het Ridderspoor. De soldaten leefden van het land en vielen regelmatig boeren in Hees, Neerbosch en Hatert lastig.

De Hoge Stoep
Lange tijd was dit stuk van de Koninginnelaan het centrum van de buurt. Er was een supermarkt, een groenteboer, een slagerij, een kapper, een bakkerij, een drogist, een schoenenwinkel, een textielzaak, een winkel in huishoudelijke artikelen en twee cafés. Zestig jaar geleden waren de gezinnen veel groter dan nu en hadden veel mensen nog geen koelkast of diepvries. Daarom moesten ze elke dag wel een paar keer naar de winkel.