Toneelgroep Waldjak speelt Het Weldadigheidsbureau

Jargalant zorgt goed voor Isaman. Elke dag krijgt ze een koek, helemaal voor haar alleen. Hij zet lekkere koffie en soms mag ze de hangmat tussen twee bomen knopen. Hoe lang Isaman hier al is, dat weet ze niet, en dat deed er eigenlijk ook nooit toe, totdat ze zo raar begon te dromen, van die zwarte bal die zweeft voor het raam. Isaman voelt dat het iets betekent, maar Jargalant zegt dat ze te veel denkt en een bezigheid moet vinden. Misschien heeft hij gelijk en maakt ze de dingen weer nodeloos ingewikkeld. Maar waarom wil Jargalant niet vertellen waarom Karina ineens is verdwenen? Waarom mag ze de telefoon niet opnemen? En waarom voelt ze zich sinds Vilnius er is niet minder, maar meer alleen?